بررسی الگوهای ارتباط پزشک و بیمار در بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک بیمارستان شهید بهشتی اصفهان-۱۳۸۶

زمینه و هدف : ارتباط مناسب بین پزشک و بیمار باعث جلب اعتماد بیماران، جلوگیری از مراجعات مکرر آنها به پزشکان متفاوت یا سرگردانی آنها و موجب کاهش هزینه­ها و صرفه­جویی در وقت می­گردد. هدف این تحقیق تعیین الگوی غالب ارتباط پزشک و بیمار در بیماران بود.   روش­کار : در این مطالعه مقطعی، 305 نفر از بیمارانی بررسی شدند که برای اولین بار به دلیل بیماری اخیر خود به پزشکان درمانگاه بیمارستان شهید بهشتی اصفهان مراجعه کرده بودند. داده­ها با پرسش­نامه پژوهشگر ساخته شامل 10 سؤال عمومی و 19 سؤال نگرش­سنجی گردآوری شد که روایی و پایایی آن قبل از جمع­آوری داده­ها تأیید شده بود.   یافته­ها : الگوهای ارتباط پزشک و بیمار به ترتیب فراوانی، الگوی راهنمایی- همکاری (5/86 درصد)، الگوی فعال- منفعل (1/11 درصد) و الگوی مشارکت متقابل (4/2 درصد) بود. نوع الگوی ارتباط پزشک و بیمار با توجه به سطح تحصیلات و پایگاه اجتماعی تفاوت معنی­داری را نشان نداد. در گروه­های سنی بالاتر استفاده از الگوی راهنمایی- همکاری و در گروه­های سنی پایین­تر، الگوی فعال- منفعل به طور معنی­داری بیشتر بود (047/0= p ).   نتیجه­گیری : با توجه به کم بودن فراوانی الگوی مشارکت متقابل (مؤثرترین الگو در ارتباط پزشک و بیمار)، بنابراین افزایش آگاهی بیمار از وضعیت سلامتی خود و تشویق او برای مشارکت در روند درمان و در نتیجه افزایش مسؤولیت هر دو طرف نسبت به هدف مشترک می­تواند ارتباط پزشک و بیمار را بر اساس الگوی مشارکت متقابل به پیش ببرد و با ایجاد اعتماد بین بیمار و پزشک، دستیابی به سلامت را تسهیل نماید.